Σε μια ‘κακή’ μέρα να βλέπεις το καλό!

Σήμερα είχα μια μεγάλη μέρα. Από το πρωί στο πόδι για να πάω σε άλλη πόλη να κανονίσω κάποιες δουλειές. Κίνηση, φώτα, εκνευρισμός στους δρόμους, κόσμος νευριασμένος και απρόθυμος να περιμένει.

Φτάνοντας στη πρώτη μου στάση μπαίνω σε δημόσιο κτήριο πάω με όλα μου τα έγγραφα στο να ρωτήσω ποιο γραφείο μπορεί να με εξυπηρετήσει. Μέσα στο κτήριο κι άλλοι χαμένοι άνθρωποι να πηγαίνουν από γραφείο σε γραφείο να ψάχνουν κάποιον να δώσει σημασία στο πρόβλημά τους. Ρωτώ κι εγώ μια κυριά αν ξέρει να μου πει και μου απαντά χωρίς να μου δίνει και πολλή σημασία ‘δεν ξερώ’. Πάω σε άλλο γραφείο δείχνω τι θέλω μου λένε να πας στο 121. Το 121 όμως λέει μια άλλη υπάλληλος είναι με άδεια σήμερα. Και με στέλνουν στη κα. Ν. η οποία θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά που ήθελα.

Η κα. Ν. όμως ήταν στο τηλέφωνο μιλούσε επί 10 λεπτά με μια φίλη της χωρίς να την νοιάζει εάν εγώ περίμενα. Σε μια στιγμή λέει στη φίλη περίμενε να δούμε τι θέλει το κορίτσι. Χωρίς να χάσω ευκαιρία και όσο πιο ευγενικά μπορούσα της είπα τι ήθελα. Τότε μου λέει εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω λείπει η κοπέλα που τα κάνει αυτά σήμερα. Περίμενε μέχρι τη Δευτέρα. Και συνεχίζει το τηλεφώνημα με τη φιλενάδα της. Η πλήρης απάθεια και απαξίωση. Ενώ μπορούσε να με εξυπηρετήσει δεν το έκανε. Στο δρόμο για τον γυρισμό βλέπω κυρία που με έστειλε στη κα Ν., με βλέπει, καταλαβαίνει ό,τι δεν έγινε η δουλειά μου αφού ακόμα κρατούσα τα χαρτιά και μπαίνει γρήγορα- γρήγορα σε ένα γραφείο.

Αυτές οι ‘κυρίες’ των 50+ που δουλεύουν σε καίριες θέσεις στη δημόσια υπηρεσία της Κύπρου μπορεί να παίρνουν και 3000 και 4000 ευρώ για να μιλούν με τις φιλενάδες τους και να κρύβονται στα γραφεία μήπως και τους αναθέσεις να σου βγάλουν μια κόλλα χαρτί που την δικαιούσαι. Απογοήτευση. Απογοήτευση και θυμός την ίδια ώρα και για τη χώρα μου και για τους ανθρώπους της.

Φεύγοντας πήγα να κάνω μια άλλη δουλειά που έπρεπε να γίνει. Και αυτή τη φορά έπρεπε να πάω αλλού για υπογραφές και να ξαναγυρίσω. Ξανά κίνηση, φώτα, φωνές, φασαρία, νεύρα. Γυρίζοντας πίσω και φέρνοντας όλα τα απαραίτητα έγγραφα έπρεπε να περιμένω καμιά ωρίτσα ώσπου να τελειώσουν οι διαδικασίες. Εφόσον δεν είναι η πόλη μου σκεφτόμουνα να βρω καμιά κοντινή καφετέρια να κάτσω.

Ξαφνικά η κοπέλα από την εταιρεία βλέποντας την κατάσταση που ήμουν μου προτείνει να κάτσω μια μικρή αίθουσα αναμονής, μου βάζει το air-condition, μου δίνει τον κωδικό του wi-fi και μου κάνει καφέ. Ξεχνώ όλη μου τη ‘κακή’ μέρα και επικεντρώνομαι σε αυτό το καλό που μόλις μου συνέβη. Θα μπορούσε να με αγνοήσει, όπως την πρώτη ‘κυρία’ αλλά δεν το έκανε. Θα μπορούσε να κρυφτεί στο γραφείο της όπως τη δεύτερη ‘κυρία’ αλλά πάλι δεν το έκανε. Δεν είχε να κερδίσει κάτι από αυτή την πράξη και όμως το έκανε.

Το καλό το κάνεις για σένα. Το καλό ακόμα βρίσκεται μέσα στους ανθρώπους. Ελπίζω μια μέρα όλοι μας να συνεχίζουμε το καλό ακόμα και όταν απογοητευόμαστε να στρεφόμαστε στο καλό.