Άλλοτε ο χρόνος περνά γρήγορα και βιαστικά και άλλοτε αργά και βασανιστικά. Αυτό εξαρτάται από το τι κάνεις, που είσαι και κυρίως που είναι το μυαλό σου εκείνη την στιγμή. Για παράδειγμα όταν πρέπει να διαβάσεις κάνεις οτιδήποτε άλλο για να το αποφύγεις οι ώρες κυλούν και όταν πια το έχεις αποφασίσει μπορεί να σε πάρει και η νύχτα.
Οι μέρες περνούν. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Άραγε πόσο ζούμε μέσα στη μέρα μας; Είναι η κάθε μας μέρα παραγωγική; Πρέπει να είναι παραγωγική; Ρουτίνα! Η ρουτίνα δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι κακό. Αντιθέτως πολλές φορές νιώθουμε ασφαλείς στην ασφάλειά της. Και έχει και τις μικρές της καθημερινές απολαύσεις. Ο καφές το πρωί, καλημέρα στους συναδέλφους, να πάρεις τον σκύλο βόλτα, να αράξεις στον καναπέ να κοιμηθείς και μετά πάλι από την αρχή.
Τα παιδιά στο σχολείο έχουν ρουτίνα γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο. Για να νιώθουν ασφάλεια. Να ξέρουν τι ακολουθεί. Γι’ αυτό όταν ξέρουν δεν γίνεται χαμός. Οι μέρες περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται ενήλικες και ψάχνουν για μια ρουτίνα γιατί η συνεχής αλλαγή κουράζει. Κουράζει πολύ. Το ρίσκο φέρνει αδρεναλίνη, και φόβο αλλά συνέχεια φέρνει άγχος και κούραση. Η ρουτίνα πολλές φορές ηρεμεί. Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, σε όλους ‘φύτεψαν’ την ρουτίνα μέσα μας. Είναι γραμμένη. Και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει η ζωή μας κυλάει.. Και άμα κυλάει όμορφα να χαμογελάμε. Να χαμογελάμε που είμαστε καλά και βλέπουμε τις μέρες να έρχονται και να φεύγουν.
Ο χρόνος θα μας αφήσει τα σημάδια του αλλά εσύ να ξέρεις ότι έζησες όμορφες μέρες, όμορφες στιγμές, και τι ωραίος που ήταν εκείνος ο καφές, και τι ωραία με κοίταξε και μου χαμογέλασε εκείνος ή εκείνη και άσε τις μέρες να κυλούν.
Joyful Writer 