Ψωνίζω άρα Υπάρχω

Στην σημερινή κοινωνία όπου ζούμε ακούω ανθρώπους να λένε ότι δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα και ότι δεν μπορούν να φύγουν από τους γονείς τους γιατί δεν τους φτάνει ο μισθός. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάθε μήνα βρίσκουν μια νέα “ανάγκη” να ικανοποιήσουν ξοδεύοντας τον μισθό που δεν τους φτάνει. Αλλάζοντας έπιπλα, αγοράζοντας καινούργια ρούχα, παπούτσια, πετώντας το φαΐ που έμεινε από χθες γιατί δεν τρώγεται σήμερα. Πόσες φορές αγόρασες ένα ρούχο που τελικά δεν το φόρεσες ποτέ; Πόσες φορές πέταξες ή αγνόησες το μαγειρευτό φαγητό της μαμάς και παράγγειλες delivery;

Από την άλλοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν ατέλειωτες ώρες, βγάζουν πολλά λεφτά και αφού τα έχουν θα τα κάνουν ό,τι θέλουν. Θα αγοράσουν ακόμα μία τσάντα των 500 ευρώ, ακόμα ένα διακοσμητικό για το σπίτι, ίσως και ένα πουκάμισο για τον άντρα τους. Κάπου θα χρειαστεί. Τι το κακό έχει; Αφού τα έχουν τα λεφτά! Τα δούλεψαν τόσες ώρες στη δουλειά. Αν δεν τα ξοδέψουν τότε γιατί να τα δουλεύουν; Έτσι δεν είναι;

Το όλο θέμα τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη περίπτωση δεν έγκειται στο πόσα λεφτά παράγουμε τον μήνα. Το θέμα είναι ηθικό ή και ανήθικο λόγω της έλλειψης γνώσεων, της μίμησης αλλά και τον καταιγισμό διαφημίσεων από το μάρκετιγκ. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αγοράζοντας ένα καινούργιο προιόν η οικολογική καταστροφή κάνει ένα βήμα μπροστά; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μήπως τελικά δεν το χρειάζεσαι; Μήπως τελικά η ανάγκη σου είναι άλλη;

Ας ξεκινήσουμε από το περιβάλλον. Πόσο οξύμωρο είναι το γεγονός να κάνεις ανακύκλωση και την ίδια ώρα να έχεις 1000 ‘ανάγκες’ που ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να καλύψεις κάθε μήνα. Για να σας προλάβω, δεν είναι κακό να αγοράζεις ρούχα, παπούτσια έπιπλα, εφόσον τα χρειάζεσαι (α επίσης υπάρχουν και τα second hand shops). Τι πραγματικά όμως χρειάζεσαι; Το περιβάλλον τον τελευταίο καιρό μας δείχνει τα δόντια του με σεισμούς , κακοκαιρίες, ψηλές θερμοκρασίες. Ο υπερκαταναλωτισμός είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που το περιβάλλον νοσεί και η αντίστροφη μέτρηση για τον πλανήτη μας έχει αρχίσει. Έχετε σκεφτεί πόση ενέργεια χρειάζεται ο πλανήτης για να παράγει μια τσάντα; Έχετε σκεφτεί από πόσα χέρια περνά το φαγητό πριν να φτάσει στο στόμα μας; Αναρωτηθείτε λοιπόν! Όσο περισσότερη ζήτηση έχουν τα προϊόντα στα καταστήματα τόσο περισσότερα θα φτιάχνουν για να μας πουλήσουν. Τόσο λιγότερα θα χωράνε στη ντουλάπα και θα καταλήξουν σε χωματερές ή ακόμα χειρότερα στη θάλασσα και στο νερό που πίνουμε. Πριν λοιπόν αγοράσουμε το επόμενο ‘αναγκαίο’ προϊόν ας σκεφτούμε αν το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ας σκεφτούμε αν μη τι άλλο τα παιδιά μας που δεν θα έχουν πλανήτη να ζήσουν.

Οι ανάγκες του ανθρώπου δεν τελειώνουν ποτέ. Το μάρκετινγκ το ξέρει καλά. Για αυτό και κάθε τόσο δημιουργεί νέες ανάγκες. ΠΡΕΠΕΙ να αγοράσεις ένα καλύτερο κινητό, μια καλύτερη τηλεόραση, αυτά που έχεις είναι παλιά. Πρόσεξε, όχι χάλασαν ή δεν δουλεύουν απλά δεν είναι καινούργια. Η χαρά του να αγοράζεις καινούργια πράγματα είναι υπαρκτή, αλλά είναι προσωρινή. Οι άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένοι με όσα έχουν στη ζωή τους τείνουν να αγοράζουν περισσότερα γιατί καλύπτουν το ψυχολογικό κενό. Βεβαίως και στην αρχή θα χαρούν, αλλά επειδή μετά η χαρά- ενθουσιασμός θα τελειώσει θέλουν να βιώσουν ξανά τη χαρά οπότε ξανα-αγοράζουν. Αυτό λοιπόν γίνεται ένας φαύλος κύκλος και αντί να αναγνωρίσει ο άνθρωπος το πρόβλημα το ‘λύνει’ με υπερκατανάλωση. Όλοι το πάθαμε λίγο ή πολύ. Ψωνίζω άρα Υπάρχω άρα είμαι σημαντικός άρα είμαι και ευτυχισμένος. Είμαι άραγε ευτυχισμένος; Τι είναι ευτυχία και που βρίσκεται;

Η ευτυχία κυρίως βρίσκεται όταν είσαι ευγνώμων με αυτά που ήδη έχεις. Πολλές φορές ξεχνάμε τι έχουμε ήδη, γινόμαστε εγωιστές και θέλουμε κι άλλα και παραπάνω. Αλλά η ευτυχία βρίσκεται στα απλά. Στο μεσημεριανό τραπέζι της Κυριακής με την οικογένεια, στο καφέ που πίνεις με ένα φίλο, στο παιχνίδι που παίζεις με τα παιδιά σου, στα λουλούδια που έχεις στον κήπο που τα φρόντισες και άνθισαν, στον εθελοντισμό που κάνεις, στο να δίνεις. Είναι παράξενο αλλά όταν δίνεις παίρνεις μεγαλύτερη χαρά από το να παίρνεις. Εσύ τι νομίζεις για όλα αυτά; Τι πιστεύεις;

Υ.Γ. Το κείμενο είναι για να αναρωτηθείς, όχι για να κρίνει κανένα. Εξάλλου ο αναμάρτητος τω πρώτο λίθο βαλέτω! Καλά να περνάς!